Zabawy sensomotoryczne z wykorzystaniem worków sensorycznych to świetny moment na wspólną pracę, stymulację zmysłów oraz pogłębianie więzi. Więcej informacji o przetwarzaniu sensorycznym, znajdziesz w artykule w aktualnościach.

Poniżej przedstawiam listę przykładowych zabaw z wykorzystaniem worków sensorycznych.

  1. Uważne podrzucanie.

Po dokładnym zapoznaniu się z zawartością, lub fakturą worka sensorycznego poprzez dotyk i wzrok, podrzucamy każdym po kolei do góry, gdy spadnie dokładnie wsłuchujemy się w dźwięk i skupiamy uwagę na wyglądzie worka.

  • Czy różne wypełnienie powoduje inny dźwięk spadającego worka?
  • Czy odmienna faktura worka powoduje inny dźwięk?
  • Jak układają się worki po tym jak spadną? Czy to jest zależne od materiału, a może wypełnienia?
  • Który leci szybciej, a który wolniej? Czy uda się to dostrzec?

Zabawa ta ma na celu uważną obserwację, dostrzeganie zjawisk i wsłuchiwanie się w dźwięki. Do tego dziecko samo podrzuca worek i podąża za nim wzrokiem. Oczywiście modyfikujemy zabawę wedle wieku i umiejętności dziecka. Wymaga ona większej koncentracji, co może powodować dyskomfort w pewnych sytuacjach. Warto obserwować reakcję swojego dziecka. Gdy okaże się zbyt trudna przerywamy zabawę i proponujemy inną.

  1. Tor sensoryczny

Kładziemy worek, jeden za drugim tworząc tor. Te z różnym wypełnieniem lub fakturą można pomieszać i ułożyć wedle uznania. Im dłuższy tym dłuższa zabawa. Zadaniem dziecka jest przejść po ułożonym torze na boso z jednym workiem na głowie, lub na innej części ciała. Może to być ręka, ramię, łokieć. Wszystko zależy od wieku i upodobań dziecka. Zabawę można powtarzać i zmieniać ułożenie worków.

Zabawa ma na celu przede wszystkim ćwiczenie równowagi i stymulację dotykową.

  1. Worek jako element toru przeszkód

Worek sensoryczny może być wykorzystany jako element toru przeszkód, lub ułożonych zadań. Przykładowe propozycje:

  • Przejście slalomem pomiędzy pachołkami/znacznikami z workiem na głowie i zrzucenie go do koła narysowanego na podłodze, hula-hop, lub pojemnika.
  • Przerzucenie worka/worków oburącz do wyznaczonego celu.
  • Przetransportowanie worków na deskorolce w pozycji leżącej na brzuchu dopasowując je fakturami lub wypełnieniem do wcześniej przygotowanego identycznego zestawu.
  • Zbieranie pochowanych i rozrzuconych worków z uwzględnieniem ich liczenia.
  • Przechodzenie po ławce do ćwiczeń (równoważni) z workiem na głowie.

Tor przeszkód w zależności od ilości atrybutów i elementów do pokonania jest świetną zabawą senoryczno – motoryczną dostarczającą różnych bodźców.

  1. Przerzucanie z pojemnika do pojemnika

Zabawa polega na przerzucaniu worka z jednego pojemnika do drugiego, gdzie jeden trzyma opiekun, drugi pojemnik dziecko. Zasada jest prosta – oddalamy się od siebie na kilka kroków (w zależności od umiejętności dziecka) i staramy się trafić do pojemnika osoby przeciwnej. Pojemnik może być pożyczony z kuchni lub wykonany z dużej butelki po płynie do prania – z uchwytem dla wygodnego trzymania.

Zabawa ta między innymi wzmacnia koordynację oko-ręka, orientację przestrzenną, przekraczanie linii środka ciała oraz ćwiczy równowagę.

  1. Lustrzane odbicie.

Zabawa, w której ćwiczone jest przekraczanie linii środka – potrzebne do nauki czytania i płynnych ruchów. Nabywana jest umiejętność planowania motorycznego (układanie i przekładanie) oraz stymulacja wzrokowa i dotykowa.

Do tej zabawy potrzebne są dwa zestawy takich samych woreczków, z jednym zabawa również jest możliwa, jedynie bez elementów wyboru tych samych kolorów. Polega ona na tym, by usiąść naprzeciwko siebie z dwoma zestawami worków. Opiekun wybiera worki mówiąc o wzorze i kolorze, a zadaniem dziecka jest wyciagnięcie identycznych. W równej części układa się je po lewej i prawej stronie ciała, a osoba z naprzeciwka układa je tak jak w odbiciu lustrzanym. Zadanie polega na tym, by dziecko było jak odbicie lustrzane i wykonywało te same ruchy co opiekun.  Najważniejsze by każdy ruch przekraczał linię środka dziecka, np. lewa dłoń dotyka prawego barku, kolana, twarzy, potem odwrotnie. Dziecko naśladuje ruchy. Po wstępnej zabawie, rozpoczyna się zmienianie położenia woreczków. Co istotne chodzi o to by wziąć worek znajdujący się np. po prawej stronie, prawą ręką lub lewą i przełożyć go na lewą stronę (zmieniajcie też położenie worków) starając się zachować pozycję ciała, bez przekładania ich z rąk do rąk. Dziecko zachęcamy by wykonało ten sam ruch identycznym workiem tylko w odbiciu lustrzanym.

By zmienić poziom trudności można poprosić dziecko o układanie worków w pewne wymyślone przez opiekuna schematy – by naśladowało ich ułożenie np. stos, trójkąt, koło, Z czasem można też przyspieszyć zabawę.

Po pewnym czasie zamieńcie się rolami – wtedy dziecko będzie proponowało ruchy, które opiekun będzie naśladował jak w lustrzanym odbiciu.

Jeśli zadanie jest trudne do wykonania dla dziecka, można wspomóc je w przenoszeniu worka podkładając swoją dłoń pod dłoń dziecka. Jeśli dziecko podnosi odruchowo drugą niewykorzystywaną do danego ruchu rękę, wskazane jest delikatne jej przetrzymanie, by ograniczyć ruch ręki spoczywającej.

  1. Ćwiczenia gimnastyczne:
  • Ćwiczenia gimnastyczne z wykorzystaniem worków – m. in.:
  • przenoszenie na plecach np. jak żółw
  • podnoszenie stopy z workiem ułożonym na jej wierzchu
  • przenoszenie kolana na boki z założonym na nim workiem
  • siedząc płasko na podłodze można złapać woreczek palcami stóp i przełożyć go za głowę trafiając do narysowanego (np. markerem kredowym) okręgu lub do pojemnika.
  • Podnoszenie worków samymi palcami stóp i wrzucanie ich do pudełka, lub układanie w wyrysowanych szablonach.

Powyższe ćwiczenia w formie zabawy sprawiają, że stają się one ciekawsze i uwzględniające cel, co bardziej motywuje do pracy.

  1. Ćwiczenia dodatkowe:
  • Układanie wieży sensorycznej, lub innych kształtów. Im więcej woreczków tym większe możliwości.
  • Losowanie i zgadywanie jakie wypełnienie jest w środku, a także z jakiego materiału zostały wykonane. Dokładne zapoznawanie się z fakturą i wypełnieniem to nowe wrażenia dotykowe.
  • Utrzymywanie równowagi z workiem na kolanie, głowie, barku i innych częściach ciała.
  • Przeciąganie na linie pojemnika z woreczkami na zasadzie dorzucania ich pojedynczo, by dziecko mogło odczuć zwiększający się ciężar.

Powyższe propozycje są tylko przykładami wykorzystania worków. Właśnie dlatego są bardzo ważną zabawką w życiu dziecka, można wykorzystywać je na różne sposoby i odpowiednio stymulować zmysły. To również ważna nauka, że jedną rzecz można wykorzystywać na różne sposoby, wystarczy dodać do nich nieco kreatywności.